środa, 17 października 2012

Sos sojowy


W ostatnich latach obserwuje się wzrost zainteresowania kuchnią chińską. Sporą popularnością cieszą się też tradycyjne, wschodnie przyprawy. Do tego typu produktów można zaliczyć sos sojowy. Jest to produkt biotechnologiczny. Składnikami sosu sojowego są ziarna soi, prażony ryż lub pokruszoną pszenica, woda, sól. Produkt ten uzyskujemy w wyniku dwuletniej fermentacji z udziałem Aspergillus soyae (grzyb mikroskopowy). Dzięki działalności mikroorganizmów produkt staje się ciemną, przeźroczystą, aromatyczną cieczą. Ciecz tę poddaje się procesowi filtracji. Ziarna zbóż zostają wykorzystane jako pasze dla zwierząt. Sos trafia na sklepowe półki.

Sos różni się smakiem w zależności do regionu, w którym został wytworzony. Np. tradycyjny sos chiński jest słony, z kolei w kuchni indonezyjskiej przyjmuje słodki posmak.

Istnieje wiele odmian sosu sojowego. Według najbardziej ogólnego podziału wyróżniamy:
  • sos jasny, służy do przyprawiania gotowych potraw
  • sos ciemny, jego dojrzewanie trwa nieco dłużej. Jest wykorzystywany podczas gotowania i marynowania.

Fermentacja i dojrzewanie tradycyjnego sosu sojowego trwa 2 lata. W związku z tym technolodzy żywności opracowali metody chemiczne, mające na celu przyśpieszenie tego procesu. Produkt uzyskany dzięki tej zmodyfikowanej metodzie jest tańszy, ale różni się w smaku od pierwowzoru. Ponadto charakteryzuje się niską trwałością, toteż musi być konserwowany alkoholem. Przeprowadzone badania wykazały, iż sosy sojowe uzyskane dzięki metodom chemicznym, zawierają wiele niebezpiecznych związków będących produktami hydrolizy. Obecnie obserwuje się wzrost zainteresowania tradycyjnymi wyrobami.

PS Używacie sosu sojowego?

karminowe.usta

piątek, 12 października 2012

Kasza jaglana


Na rynku dostępnych jest wiele kasz. Dzisiaj postaram się krótko przybliżyć właściwości kaszy jaglanej. Powstaje ona z łuskanego ziarna prosa. W porównaniu z kaszą jęczmienną, charakteryzuje się wyższą zawartością błonnika, który korzystnie wpływa na perystaltykę jelit. Jeśli potrzebujemy szybkiego zastrzyku energii, to warto po nią sięgnąć. 100 g kaszy jaglanej dostarcza 320-340 kcal. Wysoka zawartość energetyczna wynika z dużej zawartości skrobi. Powszechnie uważa się, iż skrobia pochodząca z kaszy jaglanej jest delikatniejsza od tego samego wielocukru wyodrębnionego z kaszy pszennej i jęczmiennej.

Kasza jaglana charakteryzuje się 10-11% zawartością białka. Warto podkreślić, iż może być ona spożywana przez cierpiących na celiaklię, ponieważ gluten w niej nie występuje.

Najważniejszym składnikiem kaszy jaglanej jest krzemionka. Niewiele produktów spożywczych zawiera ten dobroczynny składnik. A tymczasem wpływa on korzystnie na stawy, skórę, włosy i paznokcie.

W jaki sposób należy przygotowywać kaszę jaglaną? Chcąc wydobyć jej delikatny smak należy gotować ją w wodzie zmieszanej z mlekiem w proporcji 1:1. Jeśli do jej ugotowania wykorzystamy tylko wodę, wówczas stanie się sypka i będzie stanowiła doskonały dodatek do mięs. Można ją także dodawać do sałatek owocowych, zapiekanek, zup.

Ja najczęściej gotuję kaszą jaglaną w wodzie z mlekiem, po czym dodaję ją do jogurtów, koktajli i sałatek owocowych:) Mam nadzieję, że krzemionka zawarta w kaszy jaglanej poprawi kondycję mojej cery i włosów. Paznokciom nie mam na razie nic do zarzucenia;)

Warto podkreślić, że choć obecnie kasze nie cieszą się zbyt dużym uznaniem, to w przeszłości stanowiły podstawowy element diety. Wiele osób utożsamia je z pustymi kaloriami, a tymczasem dostarczają one wielu cennych składników mineralnych.

PS Jadacie kaszę jaglaną?

czwartek, 4 października 2012

Bromelaina jako główny atut ananasa


Przed laty wierzono we właściwości lecznicze ananasa. Tymczasem według najnowszych badań ten owoc zawiera niewielkie ilości pożytecznych składników odżywczych.

80 g ananasa pokrywa 25% dziennego zapotrzebowania na witaminę C. Ponadto dostarcza niewielkie ilości innych witamin i soli mineralnych.

Obecnie ananas budzi spore zainteresowanie środowisk naukowych ze względu na obecność bromelainy, enzymu zaliczanego do grupy proteaz, tzn. atakującego wiązania peptydowe obecne w białku. Działanie bromelainy jest bardzo często porównywane z aktywnością papainy (enzymu pochodzącego z papai). W związku z tym, iż bromelaina atakuje wiązania peptydowe, jest ona bardzo często podawana osobom mającym trudności z trawieniem białek. Ponadto uważa się, że ten cenny enzym może uczestniczyć w rozpuszczaniu skrzepów krwi i ułatwiać leczenie choroby wieńcowej serca. Bromelaina prawdopodobnie wzmacnia działanie antybiotyków. Naukowcy, opierając się na najnowszych wynikach badań, podejrzewają, iż bromelaina przyśpiesza leczenie kontuzji u sportowców, ponieważ wykazuje właściwości przyśpieszające naprawę zniszczonej tkanki.

W przypadku chorób gardła medycyna ludowa zalecała przepłukiwanie gardła sokiem z ananasa, ponieważ ten łagodził dolegliwości bólowe.

Przemysł spożywczy konserwując przetwory zawierające ananasa, niszczy bromelainę. Co ciekawe, zawartość witaminy C ulega tylko znacznemu zmniejszeniu.

O ile w przypadku bananów zrywa się niedojrzałe owoce, o tyle w przypadku ananasów nie jest to wskazane, ponieważ te podczas sztucznego dojrzewania nie stają się słodsze. Dojrzałego, a więc słodkiego ananasa, poznamy po tym, iż jego masa jest proporcjonalna do wielkości, liście przyjmują zielony kolor, zaś sam owoc emituje mocny, słodki aromat.

PS Jadacie świeże ananasy? A może sięgacie po te z puszki? W tym miejscu warto wspomnieć o tym, że 100 g świeżego ananasa dostarcza 41 kcal, natomiast taka sama porcja ananasa z puszki dostarcza 47 kcal.

karminowe.usta